ማለቂያ የሌለው አድማስ፣ በጠራራ የባህር ውሃዎች የተንከባከቡ ወርቃማ የባህር ዳርቻዎች፣ ጥቅጥቅ ባሉ አረንጓዴ ተክሎች ውስጥ የተዘፈቁ ውብ ቋጥኞች… ይህ ኤልቤ ነው። በቱስካን ደሴቶች ውስጥ የምትገኘው ደሴቱ በሰሜን በሊጉሪያን ባህር እና በደቡብ በቲርሄኒያን ባህር ታጥባለች። በምስራቅ የባህር ዳርቻ የፒዮምቢኖ ቦይ አለ፣ እና የኮርሲካን ቦይ ከኮርሲካ ወደ ምዕራብ ይለየዋል።
ምናልባት ናፖሊዮን አንዴ እዚህ በግዞት ከተሰደደ እራሱን እንደ እድለኛ ሊቆጥር ይችላል። ዛሬ ሁሉም ሰው እንዲህ ላለው ግዞት ይስማማል. በየአመቱ ከአንድ ሚሊዮን በላይ ቱሪስቶች ወደ ሞቃታማው የባህር ውሃ ውስጥ ዘልቀው በመግባት፣ በቀለማት ያሸበረቁ መልክዓ ምድሮች መካከል ለመዞር እና በኤልባ ደሴት ጥንታዊ ታሪክ ለመደነቅ ይመጣሉ። በዚህ ማራኪ ጥግ ላይ የሚያርፉ ሰዎች ግምገማዎች በጣም ቀናተኛ ናቸው። እዚህ ያለው የአየር ንብረት ከሞላ ጎደል በአጠቃላይ ሜዲትራኒያን ነው፣ ከካፓን ተራራ በስተቀር፣ ክረምቱ ቀዝቃዛ ይሆናል።
ብዙ የሜዲትራኒያን ስልጣኔዎች የባህል አሻራቸውን ጥለዋል። ለኤትሩስካውያን የማያልቅ የሀብት ምንጭ ነበር። ቀድሞውኑ በስምንተኛው ክፍለ ዘመን ዓክልበ, የብረት ማዕድን እዚህ ተቆፍሮ ነበር, በምድጃ ውስጥ ተዘጋጅቷል,ሌት ተቀን እየሰሩ እና ብረት በመላው የሜዲትራኒያን ተፋሰስ ዙሪያ ወደ ውጭ ይላክ ነበር። ሮማውያን የአረብ ብረት ኢንዱስትሪውን ወርሰዋል፣ ማዕድን ማውጣት ጀመሩ፣ የተለያዩ መልክዓ ምድሮችን አግኝተዋል እና ጭቃን የሳን ጆቫኒ መታጠቢያዎችን በመገንባት።
ታሪክ የኤልባ ደሴት ከአንድ ጊዜ በላይ የወሳኝ ኩነቶች ቦታ ሆና መሆኗን ወስኗል። በሮማን ኢምፓየር የወይን ጠጅ ሥራ ማዕከላት አንዱ ነበር። ፕሊኒ ሽማግሌው "ጥሩ ወይን ጠጅ ደሴት" ብሎ ጠራት. አስደናቂ የወይን ጠጅ አምፖሬ የጫኑ መርከቦች ወደ ተለያዩ የሮማ ግዛት ክፍሎች ተሸክሟቸው ነበር። በፖርቶፌሬዮ እና ማርሲያና አርኪኦሎጂካል ሙዚየሞች ውስጥ ብዙ አምፖራዎች እንዲሁም ስለ ጥንታዊ የመርከብ ታሪክ የሚናገሩ ሌሎች አስደናቂ ግኝቶች ሊታዩ ይችላሉ። የሊንጌላ፣ ግሮቶ፣ ካፖ ካስቴሎ የቅንጦት ፓትሪያን ቪላዎች በባህረ ሰላጤው ዳርቻ ላይ በሚያማምሩ ቦታዎች ያደጉ ሲሆን ፍርስራሽነታቸው ዛሬም የማይረሳ ስሜት ይፈጥራል።
በመካከለኛው ዘመን የኤልባ ደሴት የፒሳን ማሪታይም ሪፐብሊክ ነበረች። በዚህ ጊዜ ውስጥ የብረት ማዕድን እና ግራናይት ማውጣት አልቆመም. በደሴቲቱ ላይ በተመረቱ የግራናይት ማዕድን በሰለጠኑ የድንጋይ ሰሪዎች የተፈጠሩ ብዙ አምዶች ፒያሳ ዴ ሚራኮሊን በፒሳ አስጌጡ። የፒሳን ዘመን ባህል በአንዳንድ ጥሩ የስነ-ህንፃ ምሳሌዎች ይወከላል-የሚያማምሩ Romanesque አብያተ ክርስቲያናት እና በኮምፖ ውስጥ የቅዱስ ጆቫኒ ግንብ ፣ በትልቅ ግራናይት ድንጋይ ላይ የተገነባ ፣ ግን ከሁሉም በላይ ይህ በማርቺያና ውስጥ ያለው ኃይለኛ “fortezza” ነው። በፖርቶፌራዮ የሚገኘው የቮልታርራይዮ ምሽግ፣ በኤትሩስካን ጊዜ የተገነባ እና በፒሳን ጊዜ እንደገና የተገነባ።
በ1548 የኤልባ ደሴት አለፈሜዲቺ ኮሲሞ እኔ የተመሸገችውን የፖርቶፌራዮ ከተማን ገነባሁ፣ የወታደራዊ የከተማ ፕላን እውነተኛ ዕንቁ። በባህር፣ በመሬት እና በሥነ ሕንፃ መካከል ፍጹም ስምምነት ስለነበር በመጀመሪያ ኮስሞፖሊ (ዩኒቨርሳል ከተማ) ተብላ ነበር።
በአስራ ሰባተኛው መቶ ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ በፖርቶ አዙሮ በታይሮኒያን ባህር ዳርቻ የሰፈሩ ስፔናውያን አስደናቂውን የሳን ጊያኮሞ ምሽግ ገነቡ፣ ዛሬ ተለይተው እና በኩራት ኮረብታ ላይ፣ የተለያዩ የጸሎት ቤቶች፣ በዶሎማይት ተራራ ላይ የእመቤታችን የሞንሴራት ቤተክርስቲያን።
በአስራ ስምንተኛው ክፍለ ዘመን ደሴቱ በኦስትሪያውያን፣ ጀርመኖች፣ እንግሊዛውያን እና ፈረንሣይኛ በከፋ ዲፕሎማሲያዊ ድርድር እና በከባድ ውጊያ ተፋታለች። በ 1802 የፈረንሳይ ይዞታ ሆነ. እ.ኤ.አ. እዚህ በኖረባቸው ወራት ተከታታይ ኢኮኖሚያዊ እና ማህበራዊ ማሻሻያዎችን በማድረግ የደሴቶቹን ህይወት በእጅጉ አሻሽሏል።
ዛሬ የኤልባ ደሴት በምርጥ ወይን ጠጅዋ በዓለም ታዋቂ ነች እና የቱሪስቶች ተወዳጅ መዳረሻ ነች።
